පුලස්ති රාවණ හෙළ වෙදකම pulasthi rawana hela wedakama

 

පුලස්ති රිෂි

අපේ වෙදකමට පුලස්ති රාවණල කරපු කෙන්ගෙඩියක් නැත..!

==========================

අපේ වෙදකමේ තියෙන්නෙ අපේ මුතුන්මිත්තන් ගේ දැනුම හා උරුමය..!! 

++++++++++++++++++++++++

ජටා බැඳගෙන අමුඩ ගහගෙන උඩ පැනල වෙදකම රකින්න බැහැ ..!!! 

*******************************************

අපේ වෙදකම කියන්නේ අවුරුදු දහස් ගණනක් මේ රටේ පැවතිච්ච ජාතික උරුමයක්. ඒකෙ දේශීය අනන්‍යතාව ගැන විවාදයක් නැහැ. “ඒ වෙදකමෙන් කරන්න බැරි දෙයක් නැහැ..! ඕනෙම ලෙඩක් හොඳ කරන්න පුළුවන්..!! මුළු ලෝකෙටම වෙදකම ගියේ මෙහෙන් ....!!!” වගේ ගොන් පුරසාරම් ඉවසගෙන ඉන්න තමයි අපිට වෙලා තියෙන්නේ. අපේ ශිෂ්ටාචාරය ගොඩනැගෙන්නේ බොහෝ රටවල සංස්කෘතිකමය ආභාසයන් එක්ක මිශ්‍ර වෙලා. අපෙන් ලෝකෙට ගිය දේවල් වගේම අපිට ලෝකෙන් ලැබිච්ච දේවල් ගොඩක් තියෙනවා. ඉන්දියාවේ බලපෑම ඉතිහාසය තුළ ඉතාම තීරාණාත්මකයි. ලංකාව කියන්නේ මුහුදු මාර්ගයක පිහිටලා තියෙන දූපතක් නිසා නොයෙක් ආකාරයෙන් වෙනත් රටවල දැනුම් අපිට ගලා එන එක වළක්වන්න බැහැ. ඒකේ වාසි අවාසි දෙකම තියෙනව. අතීතයේ දැනුම් ලිඛිතව සංග්‍රහ කළේ අපේ රටේ විතරක් නොවෙයි. අපේ කලාපයේ බොහෝ රටවල එහෙම ලිඛිත සම්ප්‍රදායක් තිබ්බ. ඒවා රටවල් අතර හුවමාරු වුණා. අපේ වෙදකම ඒකට හොඳ උදාහරණයක්. 

දේශීය පාරම්පාරික සිංහල වෙදමහතුන් ගේ අත්පොත බඳු වටිකාප්‍රකරණයේ කවියක් මෙසේය. 

දෙමළ සිහල දද සන්නාසි බංගලී 

පුවල වඩිග පඬි සොලී ඈ රටුන් බලී 

සිහල රටට පෙර පැමිණි සිටින කලී 

තුමුල සාර උන් අත් පොත් හි ද යලී 

ඔන්න ඔහොමයි “හෙළ වෙද වට්ටෝරු” පහළ වුනේ.....!!! 

දැන් එන්න කට්ටිය රෙදි කරට අරගෙන...! නියම වෙද්දු මේවට කිපෙන්නේ නැහැ. ඒ අය දන්නවා ලෝකේ අමිශ්‍ර දැනුම් නැහැ කියල. එහෙම දැනුම් වලට පවතින්නත් බැහැ. සමාන්තර දැනුම් එක්ක එකතුවෙලා ඉස්සරහට යන්න තරම් ප්‍රගතිශීලී නොවන දැනුම් වඳ වෙලා යනවා. අපේ තමයි එකම දැනුම...! අපේ තමයි හොඳම දැනුම...!! අපේ තමයි නොකිලිටි දැනුම ..!!! කියල හිතාගෙන තර්ක කරන්නේ අමු ගොබ්බයො. වෙදමහත්තයා කෂාය වට්ටෝරුව ලියන්නෙත් අමු සිංහලෙන් නෙවෙයි. නෙල්ලි, අසමෝදගම්, අත්තික්කා, මාසක්කා, කෝවක්කා, කොත්තමල්ලි, පෙරුම්කායම්, සීනක්කාරම්, ආදී වශයෙන් ලියන්නේ දෙමළ, මලයාලම් නම්. ඒවා ලියන ගමන් තමයි පිටින් ආව කියල ආයුර්වේදයට පර ගැති ලේබලේ අලවන්නේ. උල්ලෝගම්, කඩුත්තු, ඉලප්පු, වලිප්පු වගේ ලෙඩ වල නම් එන්නෙත් දකුණු ඉන්දියාවෙන්. සන්නි කෝල වල නම් ගත්තම ඒවායෙන් දෙක තුනක් ඇරුනම ඔක්කොම අසිංහල. උල්කුත්තු, පුරකුත්තු, එරිච්චි වගේ නම් සිංහල ද? 

අපි අපේ වෙදකමට ඉහළින්ම ගරු කරනවා. එහි උරුමයත් පිළිගන්නවා. ඒත් ඒ වෙදකම බාගෙට එහෙන් මෙහෙන් අහුලගෙන බොරු පිරුවට ඇඳගෙන හෙළ ලේබලේ ගහ ගෙන ආයුර්වේදයට ගරහන බක පඬියන්ට ගරු කරන්නේ නැහැ. උන් ආයුර්වේදය දන්නෙත් නැහැ. අපේ දේශීය වෙදකම දන්නෙත් නැහැ. ඒ හින්ද ඒ දෙකේ වෙනස දන්නෙත් නැහැ. තාම මේ පම්පෝරි හෙළ රිසිවරු එක්කෙනෙක් වත් මේ දෙකේ වෙනස කිව්වේ නැහැ. පුලස්ති රාවණ ල ගේ නම් තියෙන එක පොතක් පෙන්නුවේ නැහැ. අන්තිමට මේකත් අගස්තිට තමයි ලියල දෙන්න වෙන්නේ. එතකොට අර හිමාලයේ ඉරිසි සම්මේලනයේ මුලසුන ගත්ත කියන මෙහෙන් ගියපු පුලස්තිට වෙච්ච දෙයක් නැහැ. එහෙම පුලස්තියෙක් ලංකාවේ හිටිය නම් බුද්ධදාස රජතුමා ලියපු සාරාර්ථ සංග්‍රහයේ කියන්න එපැයි. පුලස්ති උස්සන්න උස්සන්න මේ රට ආක්‍රමණය කරපු කාලිංග මාඝ තමයි ඉස්සෙන්නේ. සොලී සම්ප්‍රදාය තමයි ලෙල දෙන්නේ. 

අපි කියල දෙන්නම් මේ රටේ දේශීය වෙදකමේ ඉතිහාසය, උරුමය, සම්ප්‍රදාය හා අනන්‍යතාව රකින හැටි. ඒවා ඉස්මතු කරන හැටි. ජටා බැඳගෙන, මුදු මාල දා ගෙන පම්පෝරි ගැහුවට, අමුඩ ගහගෙන කඩු අරගෙන උඩ පැන්නට වෙදකම රකින්න බැහැ. ඒකට හොඳ දැනුමක්, කුසලතාවක් හා ශික්ෂණයක් තියෙන්න ඕනේ. පරම්පරාවෙන් එන උරුමය රකින වෙද්දු කටමැත දොඩන්නේ නැහැ. අපි එහෙම උතුම් වෙදමහතුන් දැකල ඇසුරු කරලා තියෙනවා. ඒ අයගේ හපන්කම් යූටියුබ්කාරයින්ට වික්කේ නැහැ. ඒ අය නියම වෙද්දු. තමන්ට කරන්න පුළුවන් බැරි වෙදකම ගැන හොඳට දැනගෙන තමයි කතා කළේ. බොරුවෙන් සමාජය මුලා කළේ නැහැ. එහෙම උතුම් වෙදමහතුන්ට තැරැව්කාරයෝ හිටියේ නැහැ. කුණුහරුප කියාගෙන එන අලජ්ජි හෙන්චයියෝ හිටියේ නැහැ. දැන් මේ පෝස්ට් දැක්කමත් ඇවිස්සෙන එහෙම නිවට සෙට් එකක් ඉන්නවා. උන්ට වෙදකම ගැන මෙලෝ දැනුමක් නැහැ. තියන්නේ හෙළ ගාය විතරයි. මෝඩකමට බේත් නැති හින්ද උන් කරන්නේ හැංගිලා හූ කියන එක. ශාස්ත්‍රීය සංවාදයකට එන්න තරම් කොන්දක් නැහැ. 

උපුටාගැනීම :- ආයුර්වේද වෛද්‍ය  ඩැනිස්ටර් පෙරේරා